Jako studentka psychologii dziecięcej zawsze głęboko zainteresowana problemami dobrobytu, które stają przed nami w związku z wychowaniem małych dzieci, w 1913 roku udałam się do Rzymu, aby osobiście zbadać rezultaty systemu wychowawczego Montessori.

Wiele już napisano i powiedziano na temat rozwiązań tego systemu. Niewiele jednak przekazano światu informacji na temat losów indywidualnych dzieci, które rozwijały swoją osobowość poprzez autoedukację Montessori.

Chciałam więc na miejscu zająć się obserwacją dzieci Montessori. Dzięki łaskawej uprzejmości dr Montessori, otrzymałam przywilej prowadzenia obserwacji w nowym przedszkolu Trionfale, gdzie mogłam prowadzić swoje badania od samego początku wdrożenia tej metody, oraz w przedszkolach Fua Famagosta i Franciscan Convent. Miałam również przywilej wysłuchania wykładu dr Montessori, która wyjaśniła pewne problemy w jej teorii edukacji, które nie były wcześniej nagłaśniane.

Dzieci w wieku trzech, czterech i pięciu lat spotkałam otoczone licznymi obserwatorami pierwszej międzynarodowej grupy szkolonej przez Montessori. Mimo zamieszania były one jednak tak cudownie opanowane i samokontrolujące się, że przeszły przez te dni jakby samodzielnie. Widziałam tak znakomite dowody na integralność systemu Montessori, jak przypadki Otella, Bruna i innych, omówione na stronach tej książki.

Poniższe strony to seria opisów prawdziwych przykładów rezultatów osiąganych u dzieci dzięki metodzie Montessori. Mam nadzieję, że jako realny zapis namacalnych wyników, przyczynią się one do większej wiary świata w odkrycie Montessori – odkrycie ducha dziecka.

Carolyn Sherwin Bailey, Nowy Jork, 1915 r.

Wiele już napisano i powiedziano na temat rozwiązań tego systemu. Niewiele jednak przekazano światu informacji na temat losów indywidualnych dzieci, które rozwijały swoją osobowość poprzez autoedukację Montessori.

Jako studentka psychologii dziecięcej zawsze głęboko zainteresowana problemami dobrobytu, które stają przed nami w związku z wychowaniem małych dzieci, w 1913 roku udałam się do Rzymu, aby osobiście zbadać rezultaty systemu wychowawczego Montessori.

Chciałam więc na miejscu zająć się obserwacją dzieci Montessori. Dzięki łaskawej uprzejmości dr Montessori, otrzymałam przywilej prowadzenia obserwacji w nowym przedszkolu Trionfale, gdzie mogłam prowadzić swoje badania od samego początku wdrożenia tej metody oraz w przedszkolach Fua Famagosta i Franciscan Convent. Miałam również przywilej wysłuchania wykładu dr Montessori, która wyjaśniła pewne problemy w jej teorii edukacji, które nie były wcześniej nagłaśniane.

Dzieci w wieku trzech, czterech i pięciu lat spotkałam otoczone licznymi obserwatorami pierwszej międzynarodowej grupy szkolonej przez Montessori. Mimo zamieszania były one jednak tak cudownie opanowane i samokontrolujące się, że przeszły przez te dni jakby samodzielnie. Widziałam tak znakomite dowody na integralność systemu Montessori, jak przypadki Otella, Bruna i innych, omówione na stronach tej książki.

Poniższe strony to seria opisów prawdziwych przykładów rezultatów osiąganych u dzieci dzięki metodzie Montessori. Mam nadzieję, że jako realny zapis namacalnych wyników, przyczynią się one do większej wiary świata w odkrycie Montessori - odkrycie ducha dziecka.

Carolyn Sherwin Bailey, Nowy Jork, 1915 r.

Porwanie Świętego Mikołaja to dalszy ciąg książki Życie i Przygody Świętego Mikołaja Lymana Franka Bauma, który powstał specjalnie na życzenie najmłodszych, ale i odrębna historia, którą z powodzeniem można przeczytać, nie znając pierwszej części. Czując zazdrość o dobroć Świętego Mikołaja i niepokój wobec tego, że ogólna poprawa relacji międzyludzkich sprawia, iż coraz mniej ludzi wpada w demoniczne pułapki, złośliwe demony postanawiają pokrzyżować świąteczne plany drużyny Mikołaja i knują wielką intrygę, aby porwać dobroczyńcę i raz na zawsze skończyć ze świątecznym obdarowywaniem dzieci. Czy ich złowieszczy plan się powiedzie?

Oto prawdziwe kompendium wiedzy o Świętym Mikołaju, które stanowi wyczerpującą odpowiedź na odwieczne pytanie dzieci - "a skąd się wziął Święty Mikołaj?". Dzięki tej książce dowiesz się jak wyglądało jego dzieciństwo, dorosłość i późniejsze lata.

Przygotuj się na niezapomnianą podróż i odkrywanie zagadkowej historii Świętego Mikołaja, które ożywią Twoje serce, a dzieciom wymalują uśmiech na twarzy. Zanurz się w cuda i wiarę w magię obdarowywania, które wypełnią wyobraźnię wyjątkową magią.

Na kartach tej pełnej uroku opowieści, Baum przedstawia swój własny oryginalny pomysł na historię Świętego Mikołaja. To opowieść emanująca radością i magią, która jest nośnikiem najpiękniejszych świątecznych wartości, idealna na wspólne chwile w świątecznym Życie i przygody Świętego Mikołaja Franka Lymana Bauma to niezwykła podróż do magicznego świata. Ta książka zaprasza nas do świadectwa fascynujących przygód Świętego Mikołaja, odkrycia jego tajemnic i poznania niesamowitego życia w magicznym lesie pośród niezwykłych stworzeń i cudów.

Najbardziej zdumiewającym aspektem tej pięknej bajki jest zjawiskowe połączenie rzeczywistości z fantazją, ukazujące niezwykłą moc ufności i miłości. Życie i przygody Świętego Mikołaja to nie tylko doskonały prezent dla miłośników świąt, ale także dla każdego, kto szuka magicznych chwil i pragnie uwierzyć, że dobroć jest silniejsza od zła.

Jasno i przejrzyście przedstawiona w tym e-booku wiedza, pozwoli Ci lepiej zrozumieć prawo i procedurę związane z alimentami. Po lekturze, będziesz w stanie podjąć najlepsze decyzje dla swojej rodziny z pełną świadomością wieloaspektowości procesu uzyskania alimentów.

Walka o uzyskanie odpowiednich alimentów to zadanie będące nie tylko wyzwaniem, ale także emocjonalnie wyczerpującym doświadczeniem. Każdy rozdział tego e-booka został starannie zaplanowany w oparciu o wieloletnie doświadczenie zdobyte na salach sądowych w taki sposób, aby zaoferować Ci praktyczne wskazówki, które bezpośrednio się przełożą na Twoje sukcesy w sądzie i ograniczą zbędny stres i napięcia.

Od autorki:

Moja praca to nie tylko zawód, to misja - pomagać innym w dążeniu do sprawiedliwości i rozwiązywaniu problemów prawnych. Publikację tę przygotowałam z radością, pasją i sercem. Przekazuję w niej w nią całą swoją wiedzę i doświadczenie, aby dostarczyć Ci kompleksowy przewodnik, który ułatwi napisanie pozwu w sprawie o alimenty i wesprze Cię na każdym kroku tego procesu.

Zapraszamy wszystkie Dzieci i ich Rodziców do niezwykłej podróży do świata przygód Pszczółki Mai Waldemara Bonselsa. Ta klasyczna książka dla dzieci, wraz z cudownymi ilustracjami, przeniesie Was w magiczny świat przyrody i przyjaźni.

Książka opowiada historię młodej pszczółki, Mai, która wyrusza na pełne przygód podróże w swoim urokliwym świecie pełnym barwnych postaci. Razem z nią spotkacie sympatyczne owady i zwierzęta, które wprowadzą Was w świat poznawania, przygód i wartości takich jak przyjaźń, odwaga, wolność, uczciwość i szacunek.

Cudowne ilustracje dodają książce magii i pomagają dziecięcej wyobraźni zanurzyć się w opowieści. To wspaniała okazja, aby inspirować ich wyobraźnię i rozbudzać kreatywność, podczas gdy poznają uroczy świat Mai.

Ta ujmująca opowieść może stać się ulubionym elementem biblioteki Twojego dziecka, dostarczając mnóstwo frajdy, fascynacji przyrodą, uśmiechu i radości.

Ta książka otworzy Ci oczy i wbije nóż w serce.

- Jon Rappoport, amerykański reporter śledczy nominowany do nagrody Pulitzera

Smedley D. Butler zaciągnął się do amerykańskiej piechoty morskiej w 1898 roku. Po awansie na generała dywizji w 1931 r. został niemalże postawiony przed sądem wojennym. Przeszedł na emeryturę. Wstąpił do Ligi Przeciwko Wojnie i Faszyzmowi. Napisał książkę War is a Racket! (ang. Wojna to Przekręt!).

Oto fragment przemówienia, które wygłosił w 1933 roku. Przedstawia on wyjątkową perspektywę lojalnego żołnierza, który widzi w wojnie coś więcej niż tylko podejście nacjonalistyczne czy patriotyczne:

Nie poszedłbym ponownie na wojnę, jak to już czyniłem, by chronić jakąś marną inwestycję bankierów. (…) W 1914 roku pomogłem uczynić Meksyk, a zwłaszcza Tampico, miejscem bezpiecznym dla amerykańskich interesów naftowych. Pomogłem uczynić Hawaje i Kubę przyzwoitymi miejscami do gromadzenia dochodów przez chłopców z National City Bank. Pomogłem stłamsić pół tuzina republik środkowoamerykańskich dla korzyści Wall Street. Historia tego przekrętu jest długa. Pomogłem oczyścić Nikaraguę dla międzynarodowego domu bankowego Brown Brothers w latach 1909–1912. W 1916 roku otworzyłem Republikę Dominikańską dla amerykańskich interesów cukrowych. W Chinach pomogłem dopilnować, aby Standard Oil działał bez przeszkód. W tych latach miałem, jak mawiają chłopcy z zaplecza, "niezły ubaw". Zostałem nagrodzony odznaczeniami, medalami i awansami. Patrząc na to z perspektywy czasu, mam wrażenie, że mogłem dać Alowi Capone kilka wskazówek. Jego największym dokonaniem było prowadzenie swojej szajki w trzech okręgach. Ja działałem na trzech kontynentach.

- Smedley D. Butler
Generał dywizji, United States Marines
(w stanie spoczynku, 1935 rok)

Poniżej fragment książki:

Wojna to przekręt. Zawsze tak było. Jest prawdopodobnie najstarszym, najbardziej dochodowym i z pewnością najokrutniejszym przekrętem. Jedynym, który ma zasięg międzynarodowy. Jedynym, w czasie trwania którego, zyski liczone są w dolarach, a straty w ludziach.
Cały ten przekręt najlepiej opisać, jak sądzę, jako coś, co nie jest tym, czym wydaje się być, w opinii większości ludzi. Tylko niewielka grupa „wewnątrz” wie, o co w tym wszystkim chodzi. Wojna jest prowadzona dla dobra nielicznych, kosztem bardzo wielu. Na wojnie tylko kilka osób zbija ogromne fortuny...

Gdyby Polska była dziś suwerennym krajem, ta pozycja stanowiłaby podstawę kanonu lektur obowiązkowych.

"Ta książka otworzy Ci oczy i wbije nóż w serce"

- Jon Rappoport, amerykański reporter śledczy nominowany do nagrody Pulitzera

Smedley D. Butler zaciągnął się do amerykańskiej piechoty morskiej w 1898 roku. Po awansie na generała dywizji w 1931 r. został niemalże postawiony przed sądem wojennym. Przeszedł na emeryturę. Wstąpił do Ligi Przeciwko Wojnie i Faszyzmowi. Napisał książkę War is a Racket! (ang. Wojna to Przekręt!).

Oto fragment przemówienia, które wygłosił w 1933 roku. Przedstawia on wyjątkową perspektywę lojalnego żołnierza, który widzi w wojnie coś więcej niż tylko podejście nacjonalistyczne czy patriotyczne:

"Nie poszedłbym ponownie na wojnę, jak to już czyniłem, by chronić jakąś marną inwestycję bankierów. (…) W 1914 roku pomogłem uczynić Meksyk, a zwłaszcza Tampico, miejscem bezpiecznym dla amerykańskich interesów naftowych. Pomogłem uczynić Hawaje i Kubę przyzwoitymi miejscami do gromadzenia dochodów przez chłopców z National City Bank. Pomogłem stłamsić pół tuzina republik środkowoamerykańskich dla korzyści Wall Street. Historia tego przekrętu jest długa. Pomogłem oczyścić Nikaraguę dla międzynarodowego domu bankowego Brown Brothers w latach 1909–1912. W 1916 roku otworzyłem Republikę Dominikańską dla amerykańskich interesów cukrowych. W Chinach pomogłem dopilnować, aby Standard Oil działał bez przeszkód. W tych latach miałem, jak mawiają chłopcy z zaplecza, "niezły ubaw". Zostałem nagrodzony odznaczeniami, medalami i awansami. Patrząc na to z perspektywy czasu, mam wrażenie, że mogłem dać Alowi Capone kilka wskazówek. Jego największym dokonaniem było prowadzenie swojej szajki w trzech okręgach. Ja działałem na trzech kontynentach".

- Smedley D. Butler
Generał dywizji, United States Marines
(w stanie spoczynku, 1935 rok)

Poniżej fragment książki:

"Wojna to przekręt. Zawsze tak było. Jest prawdopodobnie najstarszym, najbardziej dochodowym i z pewnością najokrutniejszym przekrętem. Jedynym, który ma zasięg międzynarodowy. Jedynym, w czasie trwania którego, zyski liczone są w dolarach, a straty w ludziach.
Cały ten przekręt najlepiej opisać, jak sądzę, jako coś, co nie jest tym, czym wydaje się być, w opinii większości ludzi. Tylko niewielka grupa „wewnątrz” wie, o co w tym wszystkim chodzi. Wojna jest prowadzona dla dobra nielicznych, kosztem bardzo wielu. Na wojnie tylko kilka osób zbija ogromne fortuny..."

Gdyby Polska była dziś suwerennym krajem, ta pozycja stanowiłaby podstawę kanonu lektur obowiązkowych.

Przygody Alicji pod Ziemią to pierwowzór książki Alicja w Krainie Czarów, którego faksymile Lewis Carroll zdecydował się opublikować w 1896 roku. Oryginalny rękopis, który autor podarował Alice Liddell, dziewczynce na której wzorował tytułową postać, pozbawiony jakichkolwiek ingerencji redakcyjnych czy sugestii wydawcy, został przetłumaczony na język polski z zachowaniem wszystkich oryginalnych detali, które w późniejszych wydaniach uległy zmianie.

Czym i jak bardzo Przygody Alicji pod Ziemią różnią się od Alicji w Krainie Czarów? Zepsulibyśmy zabawę, wyjawiając całą tajemnicę. Warto zwrócić uwagę na szczegóły, chociażby na kompozycję pracy, rozkład akcentów fabularnych i rymowanki... Wytrawny czytelnik na pewno zwróci uwagę na detale (np. czym grano w krykieta i czego poszukiwał pan Królik?) oraz ilustracje autorstwa... samego Lewisa Carrolla (z których wydawca powszechnie znanej wersji książki zrezygnował!).

Książka opatrzona jest także wiadomością skierowaną do dzieci i przesłaniem Lewisa Carrolla, przygotowanym specjalnie dla wydania oryginalnego rękopisu w formie przedruku. To z niego dowiemy się jaka intencja przyświecała autorowi i komu poświęcił on swoje dzieło.

Warto nie tylko wiedzieć o istnieniu tej pozycji, ale gorąco zachęcamy, aby raz jeszcze przeżyć przygodę Alicji - choć tym razem w nieco innej, oryginalnej wersji.

Gratka dla wytrawnych miłośników literatury. Przygody Alicji w podziemnym świecie to pierwowzór książki Alicja w Krainie Czarów, którego faksymile Lewis Carroll zdecydował się opublikować w 1896 roku. Oryginalny rękopis, który autor podarował Alice Liddell, dziewczynce na której wzorował tytułową postać, pozbawiony jakichkolwiek ingerencji redakcyjnych czy sugestii wydawcy, został przetłumaczony na język polski z zachowaniem wszystkich oryginalnych detali, które w późniejszych wydaniach uległy zmianie.
Czym i jak bardzo Przygody Alicji w podziemnym świecie różnią się od Alicji w Krainie Czarów? Zepsulibyśmy zabawę, wyjawiając całą tajemnicę. Warto zwrócić uwagę na szczegóły, chociażby na kompozycję pracy, rozkład akcentów fabularnych i rymowanki... Wytrawny czytelnik na pewno zwróci uwagę na detale (np. czym grano w krykieta i czego poszukiwał pan Królik?) oraz ilustracje autorstwa... samego Lewisa Carrolla (z których wydawca powszechnie znanej wersji książki zrezygnował!).
Książka opatrzona jest także wiadomością skierowaną do dzieci i przesłaniem Lewisa Carrolla, przygotowanym specjalnie dla wydania oryginalnego rękopisu w formie przedruku. To z niego dowiemy się jaka intencja przyświecała autorowi i komu poświęcił on swoje dzieło.
Nie tylko wiedzieć o istnieniu tej pozycji, ale gorąco zachęcamy, aby raz jeszcze przeżyć przygodę Alicji - choć tym razem niezupełnie w Krainie Czarów...

Giacomo (Jacques) Girolamo Casanova, kawaler de Seingalt, wenecki James Bond - literat, podróżnik, dyplomata, duchowny (sic!) i poeta, jest powszechnie kojarzony głównie ze swoimi miłosnymi podbojami. My jednak przygotowaliśmy ten tekst z myślą nie o jego romansach - ponieważ te, o ile dawniej mogły powodować wypieki na twarzach i sprawiać, że pamiętniki te były swoistym owocem zakazanym, nierzadko ukrywanym pod łóżkami i na dnie szuflad - dziś, w zestawieniu z całą gamą literatury erotycznej i jej wszelkich odmian i skrajności, wydają się wręcz subtelne. W tym wyjątkowym tomie słynny awanturnik i dyplomata w niezwykle barwny i zaskakująco trafny sposób przedstawia kulturę dwóch narodów - Rosjan i Polaków.

Pikanteria jego opowieści nieco wypłowiała, ale godne uwydatnienia są inne szczegóły - wątki, które pozwalają zrozumieć kulturę Europy XVIII wieku, dzięki wejrzeniu w nią znakomitego obserwatora, człowieka inteligentnego, zaradnego, czujnego.

Jeśli spojrzymy na tę postać, przykładając mniejszą uwagę do jej miłosnych podbojów, które oczywiście także nadają jego opowieści kolorytu, a skupimy się na opisach zwyczajów i kultury, zobaczymy dzięki temu wycinkowi jego pamiętników, ciekawy szkic na temat Rosji i Polski, posiadający zarówno walory etnograficzne, historyczne, jak i kulturoznawcze, a szczerość i trafność jego osądu, wierzymy, że wywołają na twarzach wielu Czytelników niemałe zdumienie, zwłaszcza, że w wybranym przez nas tomie Casanova, ów wenecki James Bond, odwiedza Rosję i Polskę, poznając szlachtę, zwyczaje, a nawet monarchów obu tych państw!
Życzymy owocnej lektury
Wydawnictwo Horyzont Idei

Giacomo (Jacques) Girolamo Casanova, kawaler de Seingalt, wenecki James Bond - literat, podróżnik, dyplomata, duchowny (sic!) i poeta, jest powszechnie kojarzony głównie ze swoimi miłosnymi podbojami. My jednak przygotowaliśmy ten tekst z myślą nie o jego romansach - ponieważ te, o ile dawniej mogły powodować wypieki na twarzach i sprawiać, że pamiętniki te były swoistym owocem zakazanym, nierzadko ukrywanym pod łóżkami i na dnie szuflad - dziś, w zestawieniu z całą gamą literatury erotycznej i jej wszelkich odmian i skrajności, wydają się wręcz subtelne. W tym wyjątkowym tomie słynny awanturnik i dyplomata w niezwykle barwny i zaskakująco trafny sposób przedstawia kulturę dwóch narodów - Rosjan i Polaków.

Pikanteria jego opowieści nieco wypłowiała, ale godne uwydatnienia są inne szczegóły - wątki, które pozwalają zrozumieć kulturę Europy XVIII wieku, dzięki wejrzeniu w nią znakomitego obserwatora, człowieka inteligentnego, zaradnego, czujnego.

Jeśli spojrzymy na tę postać, przykładając mniejszą uwagę do jej miłosnych podbojów, które oczywiście także nadają jego opowieści kolorytu, a skupimy się na opisach zwyczajów i kultury, zobaczymy dzięki temu wycinkowi jego pamiętników, ciekawy szkic na temat Rosji i Polski, posiadający zarówno walory etnograficzne, historyczne, jak i kulturoznawcze, a szczerość i trafność jego osądu, wierzymy, że wywołają na twarzach wielu Czytelników niemałe zdumienie, zwłaszcza, że w wybranym przez nas tomie Casanova, ów wenecki James Bond, odwiedza Rosję i Polskę, poznając szlachtę, zwyczaje, a nawet monarchów obu tych państw!
Życzymy owocnej lektury
Wydawnictwo Horyzont Idei

AMERYKAŃSKI DOKUMENT NIGDY DOTĄD NIEOPUBLIKOWANY W JĘZYKU POLSKIM!

„Poniższe sprawozdanie obejmuje warunki panujące w Polsce w okresie od 27 września 1939 r., tj. od dnia ustania działań wojennych w Warszawie, do 19 sierpnia 1941 r., w którym to dniu opuściłem kraj. Dla autora raportu nie było wskazane posiadanie przy sobie żadnych zapisków, zmuszony jest więc polegać wyłącznie na pamięci. Należy również zaznaczyć, że ponieważ byłem urzędnikiem konsularnym akredytowanym przy byłym rządzie polskim, moja pozycja wobec Niemców była bardzo delikatna i należało przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności, aby nie wzbudzić podejrzeń przez angażowanie się w działania, które mogłyby się im nie podobać. Gestapo i inne władze niemieckie w Warszawie były w pełni świadome mojej obecności w mieście, jak również mojego związku z ambasadą w Berlinie, i starały się rzucać cień nie tylko na mnie, ale również na innych, z którymi miałem kontakt. Praca w tych warunkach nie była łatwa i dlatego nie można było uzyskać wielu pożądanych informacji. Pomimo tych utrudnień dołożono jednak wszelkich starań, aby niniejszy raport przedstawiał bezstronny obraz warunków panujących w Polsce poprzez zawarcie w nim informacji z pierwszej ręki lub danych uzyskanych z wiarygodnych źródeł. Należy zachować ostrożność w korzystaniu z niniejszego raportu, ponieważ zawiera on pewne informacje, które mogłyby narazić na niebezpieczeństwo osoby i instytucje w Polsce”.

AMERYKAŃSKI DOKUMENT NIGDY DOTĄD NIEOPUBLIKOWANY W JĘZYKU POLSKIM!

Publikowany dokument został przygotowany przez amerykańskiego wicekonsula, który żył i pracował w Warszawie od 1920 do 1941 roku, kiedy to został ewakuowany do Stanów Zjednoczonych. Raport ten stanowi ważny dokument historyczny. Dostęp do niego uzyskaliśmy dzięki ustawie Federal Open Information Act oraz Ustawie o Ujawnianiu Niemieckich Nazistowskich Zbrodni Wojennych.

Warunki życia w Polsce pod niemiecką okupacją zostały tutaj niezwykle szczegółowo przedstawione. Dokument został odtajniony w dwutysięcznym pierwszym roku na mocy amerykańskiej Ustawy o Ujawnianiu Nazistowskich Zbrodni Wojennych. Dotąd nie opublikowano go w języku polskim i nie był przedmiotem naukowych badań i analiz.

"Poniższe sprawozdanie obejmuje warunki panujące w Polsce w okresie od 27 września 1939 r., tj. od dnia ustania działań wojennych w Warszawie, do 19 sierpnia 1941 r., w którym to dniu opuściłem kraj. Dla autora raportu nie było wskazane posiadanie przy sobie żadnych zapisków, zmuszony jest więc polegać wyłącznie na pamięci. Należy również zaznaczyć, że ponieważ byłem urzędnikiem konsularnym akredytowanym przy byłym rządzie polskim, moja pozycja wobec Niemców była bardzo delikatna i należało przedsięwziąć wszelkie środki ostrożności, aby nie wzbudzić podejrzeń przez angażowanie się w działania, które mogłyby się im nie podobać. Gestapo i inne władze niemieckie w Warszawie były w pełni świadome mojej obecności w mieście, jak również mojego związku z ambasadą w Berlinie, i starały się rzucać cień nie tylko na mnie, ale również na innych, z którymi miałem kontakt. Praca w tych warunkach nie była łatwa i dlatego nie można było uzyskać wielu pożądanych informacji. Pomimo tych utrudnień dołożono jednak wszelkich starań, aby niniejszy raport przedstawiał bezstronny obraz warunków panujących w Polsce poprzez zawarcie w nim informacji z pierwszej ręki lub danych uzyskanych z wiarygodnych źródeł. Należy zachować ostrożność w korzystaniu z niniejszego raportu, ponieważ zawiera on pewne informacje, które mogłyby narazić na niebezpieczeństwo osoby i instytucje w Polsce".

Trzynastego maja 1981 roku na placu świętego Piotra w Rzymie doszło do zamachu na życie papieża Jana Pawła II, do którego strzelał Turek, Mehmet Ali Agca. Świat wstrzymał oddech. Dwa pociski wystrzelone z pistoletu Browning, kaliber dziewięć milimetrów, pędziły z prędkością trzystu pięćdziesięciu metrów na sekundę. Trzeci pocisk nie wystrzelił. Trafiły papieża poważnie raniąc także dwie inne osoby... Upadając, papież wyszeptał jeszcze po polsku:

Jakże oni mogli to zrobić?

Oni, a więc kto? To pytanie od ponad czterdziestu lat pozostaje bez odpowiedzi.

Ujawnione przez Amerykanów, aż dotąd tajne dokumenty, rzucają nowe światło na te wydarzenia. Dowiemy się z nich kto wśród prominentnych polityków naciskał na Ronalda Regana, by przeprowadzić dogłębne śledztwo, a kto bardzo wyraźnie tego śledztwa nie chciał. Kto dążył do tego, by Stany Zjednoczone pociągnęły Związek Radziecki do odpowiedzialności, poznamy stanowisko CIA w tej sprawie oraz zarzuty, które w stronę amerykańskiej Centralnej Agencji informacji kierowali wpływowi senatorzy i kongresmeni, oraz zapoznamy się bliżej z sylwetkami postaci ze świata amerykańskiej polityki, które najaktywniej działały na rzecz ujawnienia prawdy, jaka by ona nie była.

Niniejsza pierwsza publikacja tych materiałów źródłowych w języku polskim jest także skarbnicą tropów i cennych p, które pojawiają się w ujawnionej korespondencji ze szczytów amerykańskiej władzy, obejmującej Biały Dom, Kongres, Senat i siedzibę CIA.

"Wojny i pogłoski o wojnie, naród powstający przeciwko narodowi, te które się już wydarzyły i wszystkie te, które wciąż nam grożą, osiągnęły kulminację w najgorszej katastrofie ze wszystkich, „odejściu” największego, najczystszego, najlepszej i najbardziej nienagannej Monarchini w naszej historii. Królowa Anglii nie żyje! Słowa te brzmią tak ciężko, jakby ktoś miał powiedzieć: „Na niebie nie ma już Słońca!”.

Dziwnie jest myśleć o Anglii bez Matki–Królowej wielkiego narodu brytyjskiego – zdawać sobie sprawę, że Ona, łagodna i dobroczynna Pani tej ziemi, opuściła nas na zawsze! Dorastaliśmy do myślenia o niej jako o niemal nieśmiertelnej. Jej dobroć, i jej współczucie były tak bardzo częścią nas samych, tak głęboko wplecione w samo serce, życie i duszę narodu, że rzadko pozwalaliśmy sobie myśleć o tym, że kiedyś może nam ona zostać odebrana. Zawsze na pozór „pełna życia i sił”, nigdy nie pozwalała swoim poddanym pomyśleć, że coś jej dolega, dzielnie znosiła próby i rozłąki, które załamałyby zdrowie i nerwy niejednej silniejszej i młodszej kobiety, była zawsze, jak się wydawało, gotowa na każde nasze wezwanie. My – rozpieszczone dzieci długotrwałego dobrobytu – przywykliśmy wierzyć, że zawsze będzie w gotowości, w pełni sił, że nasza nieustanna modlitwa i pieśń, którą wszyscy w naszym pokoleniu śpiewali od dzieciństwa – „Boże, chroń Królową!” – będzie tak potężna i przekonująca, że całkowicie rozbroi tego jednego niezwyciężonego Anioła, który, gdy nadejdzie godzina jego uroczystego nawiedzenia, nie przyjmie żadnego zaprzeczenia, ale:

Czeka stojąc z odwróconą pochodnią

By prowadzić nas z łagodnością

Ku Krainie Wielkich Umarłych,

Do Krainy Ciszy."

Książka, którą oddajemy do rąk naszych Czytelników powstała dwadzieścia lat przed narodzinami autora Ojca Chrzestnego. Dwadzieścia lat przed tym, jak Mario Puzo przyszedł na świat, amerykański autor o włoskich korzeniach napisał ksiażkę: CORLEONE: Opowieść o Sycylii, przedstawiającą konflikt między sycylijskim rodem Corleone, powiązanym z mafią, a rodem rzymskich patrycjuszy, Saracinesca. Francis Marion Crawford stworzył gatunek powieści mafijnej i to w jego powieści odnajdziemy najgłębsze wyjaśnienie tego, czym w istocie jest sycylijska mafia.

CORLEONE: Opowieść o Sycylii przedstawia prawdziwego ducha i esencję tego, czym w najgłębszym znaczeniu był sycylijski ruch oporu. Znajdujemy w niej wszystko, czego można spodziewać się po powieści, której powiązanie z prozą Maria Puza, słynnym Ojcem Chrzestnym jawi się jako coś więcej, niż jedynie zbieg okoliczności.

Powiązania między tymi dziełami, jak wskazuje profesor Taeko Kitahara z Wydziału Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, Uniwersytetu Toyo z Tokio, w swojej analizie porównawczej obu tytułów, są tak znaczące, że dalece wykraczają poza prawdopodobieństwo przypadku...

Choć fabuły obu sag rodzinnych różnią się od siebie, ich struktury narracyjne, jeśli obserwować z punktu widzenia zdarzeń w każdej z historii, wydają się podobne. (...) Jak widać, mimo pewnych zmian, z obu powieści wyłaniają się wspólne motywy wiktymizacji rodziny i bratobójstwa. Wreszcie, w ostatniej części, obaj autorzy zajmują się oczyszczeniem mafii. Podczas gdy w Corleone mafię niszczy wojsko, w Ojcu Chrzestnym Michael zleca zabójstwa zdrajców i głów rywalizujących rodzin.

Obie historie przywracają porządek narracyjny poprzez wytępienie „złej” mafii. Powyższe podobieństwo sugeruje, że Crawford stworzył strukturę opowieści mafijnych, którą następnie Puzo zdaje się naśladować...

– Profesor Taeko Kitahara, Wydział Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, Dziedzictwo F. Mariona Crawforda: Corleone i Ojciec Chrzestny, Uniwersytet Toyo, Tokio, Japonia.

A co nas czeka w trakcie lektury? Sycylia, Rzym, mafia, konie, karabiny, miłość, opera, mezalians, zazdrość, zemsta, szaleństwo i sceny tak zaskakujący obrót spraw, że momentami Ojciec Chrzestny wypada przy Corleone blado jak Pinokio. Słowem, można stwierdzić, że jest tu wszystko, czego potrzeba, aby poczuć się tak, jakbyśmy istotnie czytali prolog do Ojca Chrzestnego.

To cudowne, jaki naturalny urok ma morderstwo i nagła śmierć w tak romantycznym kraju jak ten. Czyny, które gdzie indziej byłyby po prostu brutalne i obrzydliwe, stają się dramatyczne i tajemnicze, ponieważ to są Włochy...

F. Marion Crawford, For the Blood is the Life

Książka, którą oddajemy do rąk naszych Czytelników powstała dwadzieścia lat przed narodzinami autora "Ojca Chrzestnego". Dwadzieścia lat przed tym, jak Mario Puzo przyszedł na świat, amerykański autor o włoskich korzeniach napisał ksiażkę: "CORLEONE: Opowieść o Sycylii", przedstawiającą konflikt między sycylijskim rodem Corleone, powiązanym z mafią, a wielkim rzymskim rodem Saracinesca. Tom II sagi jest tomem spektakularnym, zadziwiającym - to właśnie tutaj Francis Marion Crawford udowadnia swój kunszt.

Jest to w swej istocie powieść, która przedstawia prawdziwego ducha i esencję tego, czym w swoim głębokim znaczeniu była sycylijska mafia. Znajdujemy w niej wszystko, czego można spodziewać się po powieści, której powiązanie z prozą Maria Puza, słynnym "Ojcem Chrzestnym" jest czymś więcej, niż jedynie zbiegiem okoliczności. Czego możemy się spodziewać po tej książce? Wszystkiego, co może uczynić z niej prolog do sagi Maria Puza! Sycylia, Rzym, mafia, konflikt, sycylijskie krajobrazy, romans, mezalians, zemsta, wiara... a wszystko to opatrzone gęstą i wnikliwą analizą psychologiczną bohaterów.

Powiązania między tymi dziełami, jak wskazuje profesor Taeko Kitahara z Wydziału Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, Uniwersytetu Toyo z Tokio, w swojej analizie porównawczej obu tytułów, są tak znaczące, że dalece wykraczają poza prawdopodobieństwo przypadku...

"Choć fabuły obu sag rodzinnych różnią się od siebie, ich struktury narracyjne, jeśli obserwować z punktu widzenia zdarzeń w każdej z historii, wydają się podobne. (...) Jak widać, mimo pewnych zmian, z obu powieści wyłaniają się wspólne motywy wiktymizacji rodziny i bratobójstwa. Wreszcie, w ostatniej części, obaj autorzy zajmują się oczyszczeniem mafii. Podczas gdy w Corleone mafię niszczy wojsko, w Ojcu Chrzestnym Michael zleca zabójstwa zdrajców i głów rywalizujących rodzin.

Obie historie przywracają porządek narracyjny poprzez wytępienie „złej” mafii. Powyższe podobieństwo sugeruje, że Crawford stworzył strukturę opowieści mafijnych, którą następnie Puzo zdaje się naśladować..."

prof. Taeko Kitahara, Profesor nadzwyczajny, Wydział Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, "Dziedzictwo F. Mariona Crawforda: Corleone i Ojciec Chrzestny", Uniwersytet Toyo, Tokio, Japonia.

To cudowne, jaki naturalny urok ma morderstwo i nagła śmierć w tak romantycznym kraju jak ten. Czyny, które gdzie indziej byłyby po prostu brutalne i obrzydliwe, stają się dramatyczne i tajemnicze, ponieważ to są Włochy...

F. Marion Crawford, For the Blood is the Life

Książka, którą oddajemy do rąk naszych Czytelników powstała dwadzieścia lat przed narodzinami autora "Ojca Chrzestnego". Dwadzieścia lat przed tym, jak Mario Puzo przyszedł na świat, inny amerykański autor o włoskich korzeniach napisał ksiażkę: "CORLEONE: Opowieść o Sycylii", przedstawiającą konflikt między sycylijskim rodem Corleone, powiązanym z mafią, a rzymskim rodem Saracinesca.

Jest to w swej istocie powieść, która przedstawia prawdziwego ducha i esencję tego, czym w swoim głębokim znaczeniu była sycylijska mafia. Znajdujemy w niej wszystko, czego można spodziewać się po powieści, której powiązanie z prozą Maria Puza, słynnym "Ojcem Chrzestnym" jest czymś więcej, niż jedynie zbiegiem okoliczności. Czego możemy się spodziewać po tej książce? Wszystkiego, co może uczynić z niej prolog do sagi Maria Puza! Sycylia, Rzym, mafia, konflikt, sycylijskie krajobrazy, romans, mezalians, zemsta, wiara... a wszystko to opatrzone gęstą i wnikliwą analizą psychologiczną bohaterów.

Powiązania między tymi dziełami, jak wskazuje profesor Taeko Kitahara z Wydziału Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, Uniwersytetu Toyo z Tokio, w swojej analizie porównawczej obu tytułów, są tak znaczące, że dalece wykraczają poza prawdopodobieństwo przypadku...

"Choć fabuły obu sag rodzinnych różnią się od siebie, ich struktury narracyjne, jeśli obserwować z punktu widzenia zdarzeń w każdej z historii, wydają się podobne. (...) Jak widać, mimo pewnych zmian, z obu powieści wyłaniają się wspólne motywy wiktymizacji rodziny i bratobójstwa. Wreszcie, w ostatniej części, obaj autorzy zajmują się oczyszczeniem mafii. Podczas gdy w Corleone mafię niszczy wojsko, w Ojcu Chrzestnym Michael zleca zabójstwa zdrajców i głów rywalizujących rodzin.

Obie historie przywracają porządek narracyjny poprzez wytępienie „złej” mafii. Powyższe podobieństwo sugeruje, że Crawford stworzył strukturę opowieści mafijnych, którą następnie Puzo zdaje się naśladować..."

prof. Taeko Kitahara, Profesor nadzwyczajny, Wydział Literatury Angielskiej i Amerykańskiej, "Dziedzictwo F. Mariona Crawforda: Corleone i Ojciec Chrzestny", Uniwersytet Toyo, Tokio, Japonia.